Globalizacja jest to proces wielowymiarowy i wielostronny, obejmuje aspekty ekonomiczne, sferę polityki, stosunków społecznych i kultury. Stanowi nową jakościową formę umiędzynarodowienia produkcji. Jej cechami są:
rozszerzanie się stosunków gospodarczych na cały świat,
podstawą odniesienia jest gospodarka światowa,
wzrost współzależności poszczególnych przedsiębiorstw z poszczególnych państw,
gwałtowne zmniejszanie się udziału siły roboczej w kosztach produkcji,
powstanie nowych odmian przedsiębiorstw,
wspieranie rozwoju korporacji.
Jednak z drugiej strony to stopniowe tracenie przez państwa kontroli nad niektórymi aspektami funkcjonowania ich gospodarki narodowej, marginalizacja roli małych państw w międzynarodowych stosunkach gospodarczych i politycznych, ubożenie krajów rozwijających się i bogacenie krajów rozwiniętych, westernizacja kultury i tradycji państw średnich, stopniowe globalne zmiany społeczne.
Przyczynami powstawania globalizacji była niemożność wykorzystania we własnym kraju nadwyżki kapitału w przypadku najbardziej prężnych przedsiębiorstw głównie z krajów wysoko rozwiniętych, stała tendencja większości państw świata do liberalizacji obrotów w zakresie przepływu kapitału, towarów i usług, konieczność obchodzenia barier importowych oraz zjawisko „kurczenia się” świata. Elementy powyższe powodowały z kolei łatwość zarządzania przez centrale przedsiębiorstw swoimi filiami znajdującymi się w różnych krajach, łatwość i szybkość transportu ułatwiły przedsiębiorstwom wykorzystanie różnic w geograficznej strukturze zasobów ludzkich i naturalnych, wykorzystanie przez nie różnic w podatkach w poszczególnych państwach, przewaga technologiczna, zdolność manipulowania cenami między centralami a ich filiami w przypadku najbardziej prężnych przedsiębiorstw z krajów wysokorozwiniętych. W latach 90. XX w. Do rozszerzenia się globalizacji przyczyniło się zjawisko prywatyzacji na masową skalę w państwach, w których upadł ustrój socjalistyczny.
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.